Ze strony Wrocławskiego Teatru Pantomimy:
W recenzjach z jego (Henryka Tomaszewskiego – przyp. aut.) spektakli często padało określenie arcydzieło. Jego realizacja Gry w zabijanego E. Ionesco w Teatrze Polskim we Wrocławiu uznana została za dzieło kongenialne.
Był jednym z najważniejszych artystów teatralnych drugiej połowy XX wieku. Tancerz, mim, choreograf, reżyser, pedagog.
Henryk Tomaszewski wraca do Teatru Polskiego w 100. rocznicę urodzin. Zapraszamy na spotkanie z nim w ramach cyklu „Teatr na ekranie”.
To będzie już 22. wtorkowe spotkanie z wybitnymi dziełami Teatru Telewizji. We wtorek, 26 listopada o godz. 18:00 na Scenie Kameralnej zaprezentujemy dwa dzieła Henryka Tomaszewskiego.
W części pierwszej wieczoru będzie to SALOME. XII Ilustracji z muzyką
Obsada:
Dźwięk: Jan Czerwiński, Marta Broczkowska. Kostiumy: Władysław Wigura. Charakteryzacja: Teresa Tomaszewska, Irena Czerwińska. Montaż: Barbara Kosidowska. Kierownik zdjęć – Halina Kawecka, Stanisław Abrantowicz. Redaktor – Grzegorz Lasota.
Rok produkcji 1968, czas: 28 minut, 4 akty
Henryk Tomaszewski w rozmowie z Andrzejem Hausbrandtem: Andrzej Hausbrandt, Koncert mima, „Polityka” nr 20, 13.05.1972
W Salome mamy do czynienia z dramatem żywiołów, płodnym w konsekwencje ruchowe. Jest to walka wody (czystość, harmonia, spokój) i ognia (chaos, grzech, niepokój), walka między Janem Chrzcicielem a Herodiadą, działającą poprzez swą córkę Salome. I na ten, zarazem fizyczny, psychologiczny, jak filozoficzny, konflikt nakładają się inne tematy. Trochę przypomina to ikonę. Na deskę obrazu nakłada się jeszcze metalową, ozdobną koszulkę. Niekiedy wdziera się w dramat ruchu moich choreodramów nieoczekiwane, tajemnicze, nieuświadamiane sobie na wstępie X w równaniu inscenizacyjnym. W Salome było nim cudowne wnętrze barokowego kościoła. Samo stało się ruchem zaklętym w kamieniu. Samo dynamizowało konflikt, odsłaniając nieoczekiwane i nowe jego warstwy.
Część II to pokaz z udziałem reżysera Henryk Tomaszewski: w poszukiwaniu Eurydyki.
Scenariusz i reżyseria – Tadeusz Żukowski. Zdjęcia – Mirosław Skrzypczak. Muzyka – Zbigniew Karnecki. Producent – Mieczysław Grębowicz.
produkcji 1999, czas: 40 minut
„Pantomima jest sztuką naiwną – mówi bohater filmu. Pokazuje człowieka, który działa spontanicznie, korzysta ze swego ciała i wszelkich możliwości ruchu, by opowiedzieć o swoim życiu.”
Mistrzem tej sztuki był Charlie Chaplin. Założyciel Wrocławskiego Teatru Pantomimy był przez kilka lat tancerzem i solistą Opery Wrocławskiej. W późnych latach pięćdziesiątych zaczęły się krystalizować jego plany i marzenia o innym teatrze. Takim marzeniem była pantomima. Początki były trudne. Tomaszewski od podstaw stworzył metodę, kształcił mimów i uczył się sam. Publiczność i krytyka z entuzjazmem przyjęły nową sztukę. Przez czterdzieści lat powstało kilkadziesiąt spektakli Henryka Tomaszewskiego. Autorzy filmu prezentują fragmenty przedstawień: Woyzeck, Gra w zabijanego, Księżniczka Turandot, Menażeria cesarzowej Filissy, Salome, Odejścia Fausta, Rycerze króla Artura, Traktat o Marionetkach.
O Wrocławskim Teatrze Pantomimy mówią: jego twórca oraz: Tadeusz Różewicz, Krystian Lupa, Jerzy Koenig.
W foyer teatru będą mogli Państwo zobaczyć wystawę plakatów Wrocławskiego Teatru Pantomimy.
Zapraszamy, wtorek 26 listopada, godz. 18.00 Scena Kameralna. Bilety w cenie 10 zł do nabycia w kasach teatru.