Z olbrzymim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Cezarego Kussyka – wybitnego aktora Teatru Polskiego we Wrocławiu. Na zawsze pozostanie w naszych sercach.
Cezary Kussyk był absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1959). Do zespołu artystycznego Teatru Polskiego we Wrocławiu dołączył w roku 1969 i pracował tu nieprzerwanie aż do końca 2006 roku. Na przestrzeni niemal półwiecza zagrał na naszych scenach ponad sześćdziesiąt ról, z których ważniejsze to m.in. Perote w Księżniczce na opak wywróconej Pedra Calderóna de la Barki (reż. Włodzimierz Herman, 1969), Bernardyn i Rozpustny pan w Miarce za miarkę Williama Shakespeare’a (reż. Krystyna Skuszanka, 1970), Kasper w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (reż. Jerzy Goliński, 1970), Zanni 1 w Błękitnym Potworze Carla Gozziego (reż. Giovanni Pampiglione, 1971), Sthawaraka w Wasantasenie Śudraki (reż. K. Skuszanka, 1971), Żandarm w Nagim królu Jewgienija Szwarca (reż. Jowita Pieńkiewicz, 1971), Fabian w Wieczorze Trzech Króli W. Shakespeare’a (reż. K. Skuszanka, 1972), Maska w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego (reż. Jerzy Goliński, 1972), Brat II, Pluto i Kat w Żywocie Józefa wg Mikołaja Reja (reż. Maria Straszewska, 1972), Paul w Kuchni Arnolda Weskera (reż. Wanda Laskowska, 1973), Béjart w Improwizacji w Wersalu Molière’a (reż. Jerzy Wróblewski, 1973), Pan Wiara w Chorym z urojenia Molière’a (reż. J. Wróblewski, 1973), Mężczyzna III, Towarzysz i VI Lekarz w Grze w zabijanego Eugène’a Ionesco (reż. Henryk Tomaszewski, 1973), Goniec III i Morderca II w Ryszardzie III W. Shakespeare’a (reż. Stanisław Brejdygant, 1973), Cornejio w Nauczycielu tańca Lopego de Vegi (reż. J. Pieńkiewicz, 1974), Pieniążek w Popiele i diamencie wg Jerzego Andrzejewskiego (reż. Jan Maciejowski, 1974), Prefekt policji w Śmierci Gubernatora Leona Kruczkowskiego (reż. Bogusław Litwiniec, 1974), Zalesiak w Sułkowskim Stefana Żeromskiego (reż. W. Laskowska, 1974), Chaos w Czy Pan widział Poncjusza Piłata? wg Mistrza i Małgorzaty Michaiła Bułhakowa (reż. Piotr Paradowski, 1974), Drugi robotnik w Szkarłatnym pyle Seána O’Caseya (reż. P. Paradowski, 1975), Chłopiec II w Rabelais. Gargantui i Pantagruelu Jeana Louisa Barraulta wg François Rabelais’go (reż. Bogdan Jerković, 1975), Ugarow w Anegdotach prowincjonalnych Aleksandra Wampiłowa (reż. Józef Skwark, 1975), Pijak i Dostojnik w Ślubie Witolda Gombrowicza (reż. Jerzy Grzegorzewski, 1976), Kwicołap w Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego i Jana Stefaniego (reż. Tadeusz Kozłowski, 1976), Operator spychacza w Nowych cierpieniach młodego W. Ulricha Plenzdorfa (reż. Grzegorz Mrówczyński, 1976), Tenor, Ogrodnik i Obywatel w Żołnierzu królowej Madagaskaru Juliana Tuwima i Tadeusza Sygietyńskiego wg Stanisława Dobrzańskiego (reż. J. Grzegorzewski, 1977), Frołow w Rozstaniu w czerwcu A. Wampiłowa (reż. G. Mrówczyński, 1977), Inocenty w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza (reż. Witold Zatorski, 1978), Postać w Śmierci w starych dekoracjach wg Tadeusza Różewicza (reż. J. Grzegorzewski, 1978), Maścibrzuch i Osioł w Pastorałce Leona Schillera (reż. Leszek Czarnota, 1978), Dyżurny i Kozak w Koczowisku Tomasza Łubieńskiego (reż. Tadeusz Minc, 1979), Grzegorz w Opętanych wg W. Gombrowicza (reż. T. Minc, 1980), Apolinary Plejtus w Matce Stanisława Ignacego Witkiewicza (reż. Piotr Piaskowski, 1980), Brat w Yo-Yo Marka Piwowskiego wg Paragrafu 22 Josepha Hellera (reż. T. Minc, 1981), Służący Alcesta w Mizantropie Molière’a (reż. M. Straszewska, 1981), Upiór w Weselu S. Wyspiańskiego (reż. Igor Przegrodzki, 1981), Mazik w Trans-Atlantyku wg W. Gombrowicza (reż. Eugeniusz Korin, 1982), Grzegorz w Damach i huzarach Aleksandra Fredry (reż. Dariusz Miłkowski, 1982), Pan Zgoda w Świętoszku Molière’a (reż. Andrzej J. Dąbrowski, 1983), Policmajster w Krokodylu wg Fiodora Dostojewskiego (reż. E. Korin, 1983), Schultz w Niemcach L. Kruczkowskiego (reż. Henryk Adamek, 1984), Majster Emana w Barze Świat wg Bohumila Hrabala (reż. Ivo Krobot, 1985), Strażnik II w Czapie, czyli śmierci na raty Janusza Krasińskiego (reż. Marek Piestrak, 1986), Kat II w Śmierci Dantona Georga Büchnera (reż. Jacek Bunsch, 1988), Prowadzący w Opowieściach Lasku Wiedeńskiego Ödöna von Horvátha (reż. H. Adamek, 1989), Leonardo w Najwyborniejszej opowieści o kupcu weneckim W. Shakespeare’a (reż. T. Minc, 1989), Geoffrey w Garderobianym Ronalda Harwooda (reż. Maciej Wojtyszko, 1990), Włóczęga w Mein Kampf George’a Taboriego (reż. Szczepan Szczykno, 1991), Aktor w Septecie, czyli próbach Bogusława Schaeffera (reż. Wojciech Ziemiański, 1991), Lokaj Firuleta w Operetce W. Gombrowicza (reż. Krzysztof Zaleski,1992), Starzec II, Ojciec II, Gruby i Wujek w Kartotece rozrzuconej T. Różewicza (cykl prób otwartych w reż. Autora, 1992), Gburiano w Pierścieniu i róży wg Williama Makepeace Thackeraya (reż. Jan Szurmiej, 1993), Janko w Matce Joannie od Aniołów wg Jarosława Iwaszkiewicza (reż. Feliks Falk, 1993), Jakub w Płatonowie Antona Czechowa (reż. Jerzy Jarocki, 1993), Nagg w Końcówce Samuela Becketta (reż. Jacek Orłowski, 1994), Gracz w kasynie w Graczu wg F. Dostojewskiego (reż. J. Bunsch, 1995), Usłużny I w Improwizacji wersalskiej Molière’a (reż. Andrzej Wajda, 1996), Strażnik w Król umiera, czyli Ceremonie E. Ionesco (reż. J. Grzegorzewski, 1996), Parobek w Wujaszku Wani A. Czechowa (reż. J. Jarocki, 2000), Firs w Wiśniowym sadzie A. Czechowa (reż. Paweł Miśkiewicz, 2001), Dziad w Weselu S. Wyspiańskiego (reż. Mikołaj Grabowski, 2002), Gość w Mary Stuart Wolfganga Hildesheimera (reż. Remigiusz Brzyk, 2003), Aktor 2 w Dziadach. Ekshumacji Pawła Demirskiego (reż. Monika Strzępka, 2007), Wróżbita w Juliuszu Cezarze W. Shakespeare’a (reż. R. Brzyk, 2007) oraz C.G. w Nirvanie na podstawie Tybetańskiej księgi umarłych (reż. Krzysztof Garbaczewski, 2009).
Wcześniej Cezary Kussyk występował w Teatrach Dramatycznych w Poznaniu (1960–1965, m.in. Merkucjo w Romeo i Julii W. Shakespeare’a, reż. Ireneusz Kanicki, 1961; Iwan Sysojew w Pierwszej konnej Wsiewołoda Wiszniewskiego, reż Jan Perz [wyróżnienie podczas II Kaliskich Spotkań Teatralnych, 1962]; Filip w Dożywociu A. Fredry, reż. Włodzisław Ziembiński, 1962; Jorg-Lukas w Fizykach Friedricha Dürrenmatta, reż. Jerzy Hoffmann, 1963; Samsonow w Człowieku z karabinem Nikołaja Pogodina, reż. Marek Okopiński, 1964; Karzeł w Horsztyńskim Juliusza Słowackiego, reż. J. Pieńkiewicz, 1965), Teatrach Dramatycznych w Szczecinie (1965–1968, m.in. Lebeau w Incydencie w Vichy Arthura Millera, reż. J. Maciejowski, 1965 [nagroda podczas VIII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu, 1966]; Janek Topolski w Lekkomyślnej siostrze Włodzimierza Perzyńskiego, reż. Aleksander Rodziewicz, 1966; Spiegelberg w Zbójcach Friedricha Schillera, reż. Edmund Pietryk, 1966; Sir James Blount w Ryszardzie III W. Shakespeare’a, reż. J. Maciejowski, 1967; Łatka w Dożywociu A. Fredry, reż. Janusz Marzec, 1967) i w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1968–1969, m.in. Petruccio w Poskromieniu złośnicy W. Shakespeare’a, reż. Franek Michalik, 1968; Ludmir w Panu Jowialskim A. Fredry, reż. Bronisław Kassowski, 1969; tytułowa postać w Kaliguli Alberta Camusa, reż. Stanisław Wieszczycki, 1969). Gościnnie zagrał także Kardynała w musicalu Arthura Kopita i Maury’ego Yestona Nine w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu (reż. Pia Partum, 2014). Tą rolą pożegnał się ze sceną.
Grał ponadto w Teatrze Telewizji, filmach i serialach, a także w radiu. Prywatnie był zagorzałym kinomanem.
Rodzinie i Bliskim składamy głębokie wyrazy współczucia.
Dyrekcja i Zespół Teatru Polskiego we Wrocławiu
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w piątek 15 września 2023 o godzinie 12:00 na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
Szanowni Państwo,
W związku z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2021r. od 15 grudnia 2021 r. będę obowiązywały nowe limity osób.
Limit obłożenia przez osoby niezaszczepione (zwiększenie limitu możliwe tylko dla osób zaszczepionych i zweryfikowanych za pomocą certyfikatu COVID-19) w teatrach został zmniejszony z 50% do 30%. W związku z powyższym prosimy wszystkie osoby posiadające certyfikat, o dobrowolne okazanie go przy wejściu na widownie.
Widzowie, którzy kupili bilety dla osób zaszczepionych, zadeklarowali posiadanie certyfikatu Covid, od 15 grudnia poddadzą się możliwości sprawdzenia certyfikatu. Okazanie certyfikatu jest dobrowolne ale niezbędne do wzięcia udziału w wydarzeniu. Certyfikaty weryfikowane są za pomocą aplikacji Ministerstwa Zdrowia „Skaner Certyfikatów Covid”, w związku z czym dane nie są zapisywane i przechowywane w urządzeniu skanującym, a Teatr nie utrwala i nie przechowuje ich w jakikolwiek inny sposób. Możliwość sprawdzenia Certyfikatu jest jedyną opcją weryfikacji zachowania obowiązujących proporcji przy obowiązujących limitach.